Przegląd Urologiczny 2004/1 (23) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2004/1 (23) > Laparoskopia

Laparoskopia

Ocena bezpieczeństwa onkologicznego operacji laparoskopowych w przypadkach nowotworów wywodzących się z układu moczowego: doświadczenia na podstawie ponad 1000 operacji

J Urol, June 2003, 169, 2072–2075

Oncological safety of laparoscopic surgery for urological malignancy: experience with more than 1000 operations

J. Rasswailer, A. Tsivian, A. V. Ravi Kumar, Ch. Lymberakis, M. Schulze, O. Seeman, T. Frede
Department of Urology Klinikum Heilbronn University of Heidelberg

Zagadnienie stosowania technik laparoskopowych nadal jest przedmiotem licznych dyskusji w przypadkach operacyjnego leczenia nowotworów złośliwych układu moczowego. Ekipa z Heilbronn dokonała próby oceny na podstawie własnych, dziesięcioletnich doświadczeń. W okresie od czerwca 1992 do maja 2002 roku przeprowadzono tam 1098 operacji w technice laparoskopii z powodu nowotworowych: 450 radykalnych prostatektomii, 478 miedniczych i 80 zaotrzewnowych operacji wycięcia węzłów chłonnych, 45 radykalnych nefrektomii, 22 radykalne nefroureterektomie, 12 nefrektomii częściowych i 11 adrenalektomii. W przypadku radykalnego wycięcia stercza, równolegle usuwano węzły chłonne biodrowo-zasłonowe. Spośród wszystkich operacji 917 przeprowadzono z dostępu przezotrzewnowego, pozostałe w technice retroperineoskopii. Średni okres obserwacji wynosił 58 miesięcy. Zaobserwowano osiem przypadków wznowy miejscowej (0,73% ogólnej liczby, 1,43% potwierdzonych histologicznie). Nawroty dotyczyły chorych poddanych nefroureterektomii z powodu raka przejściowokomórkowego moczowodu (1), nawrotu potworniaka po zaotrzewnowym wycięciu węzłów (2), wznowy miejscowej raka stercza (3), nawrotu miejscowego po wycięciu nadnercza z powodu przerzutu czerniaka złośliwego (1). Nawroty nowotworu w miejscach wkłuć po trokarach (0,18% ogólnej liczby, 0,35% potwierdzonych histologicznie) dotyczyły przerzutów raka płuca (chory po operacji wycięcia nadnercza) i rozwoju przerzutowego raka jądra u chorego po laparoskopowej limfadenektomii zaotrzewnowej i dwóch kursach chemioterapii. Z doświadczenia autorów opracowania wynika, że metoda laparoskopii wydaje się cenną alternatywą w urologii onkologicznej, zawartą jednak w granicach wyznaczonych przez doświadczenie zespołu.