Ponad 15 lat doświadczenia w stosowaniu śródpęcherzowych iniekcji toksyny botulinowej A u pacjentów z neurogenną nadreaktywnością wypieracza

Eur Urol 2016 Sep; 70(3): 522-528

Ponad 15 lat doświadczenia w stosowaniu śródpęcherzowych iniekcji toksyny botulinowej A u pacjentów z neurogenną nadreaktywnością wypieracza More Than 15 Years of Experience with Intradetrusor OnabotulinumtoxinA Injections for Treating Refractory Neurogenic Detrusor Overactivity

Leitner L¹, Guggenbühl-Roy S², Knüpfer SC², Walter M², Schneider MP³, Tornic J², Sammer U², Mehnert U², Kessler TM<sup>2

1</sup>Neuro-Urology, Spinal Cord Injury Center & Research, University of Zürich, Balgrist University Hospital, Zürich, Switzerland; Department of Urology, University Hospital Basel, Basel, Switzerland
²Neuro-Urology, Spinal Cord Injury Center & Research, University of Zürich, Balgrist University Hospital, Zürich, Switzerland
³Neuro-Urology, Spinal Cord Injury Center & Research, University of Zürich, Balgrist University Hospital, Zürich, Switzerland; Brain Research Institute, University of Zürich and Department of Health Sciences and Technology, Swiss Federal Institute of Technology Zürich, Zürich, Switzerland

W leczeniu lekoopornej neurogennej nadreaktywności wypieracza (neurogenic detrusor overactivity - NDO) podawanie do mięśnia wypieracza pęcherza moczowego iniekcji toksyny botulinowej A (intradetrusor onabotulinumtoxinA - BoNT-ONA) stało się ugruntowaną terapią. Niewiele jednak wiadomo o wynikach długotrwałej obserwacji tej grupy chorych. Przedstawione badanie miało na celu ocenić długoterminowe rezultaty iniekcji BoNT-ONA pod kątem efektów leczenia i odsetka pacjentów pozostających w tym leczeniu.
Grupę 52 pacjentów z oporną NDO, którzy przeszli pierwszą serię wewnątrzściennych iniekcji ponad 10 lat temu, oceniano retrospektywnie i prospektywnie w centrum uniwersyteckim specjalizującym się w leczeniu pacjentów po urazie rdzenia kręgowego.
Pierwotnym punktem końcowym badania było obecne leczenie neuro-urologiczne, a wtórnym wyniki badania urodynamicznego. Dla porównania danych użyto testu t studenta, testu chi-kwadrat oraz testu McNemar.
Średni czas od pierwszej serii iniekcji to 12 ± 2 lat. Większość pacjentów - 61% (32 z 52) cierpiała na pierwotne uszkodzenie rdzenia kręgowego (spinal cord injury - SCI), 15% (8 z 52) miało rozszczep kręgosłupa, 14% (7 z 52) stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex - SM), a pozostała część - 10% (5 z 52) inne choroby neurologiczne. Prawie 60% (31 z 52) wszystkich pacjentów kontynuuje iniekcje śródpęcherzowe, ale tylko 14% (1 z 7) pacjentów z SM. Przyczynami przerwania terapii był brak klinicznych i/lub urodynamicznych odpowiedzi na leczenie - 21% (11 z 52) bądź zmiana na inną terapię (leki antymuskarynowe i/lub neuromodulacja) pomimo potwierdzonej skuteczności leczenia BoNT-ONA - 19% (10 z 52). U pacjentów kontynuujących leczenie BoNT-ONA pozytywny efekt obserwowano po powtarzanych cyklicznie wstrzyknięciach (p <0,05).
Chociaż śródpęcherzowe iniekcje botuliny BoNT-ONA są wysoce skuteczne w leczeniu opornej NDO, około 40% pacjentów przerywa leczenie z upływem czasu. Wszystkim potencjalnym pacjentom należy przekazać tę informację i powinno się ten fakt uwzględnić w procesie decyzyjnym.
Około 60% pacjentów z lekooporną neurogenną nadreaktywnością wypieracza, leczonych podawanymi do mięśnia wypieracza pęcherza moczowego iniekcjami toksyny botulinowej A, kontynuuje terapię długoterminowo z dobrymi efektami terapeutycznymi.

Oprac.: lek. Maciej Kmita