| ||||||||
Oporność bakteryjna w urosepsie: wyniki badania GPIUWorld J Urol 2015 Dec 11: 1-8 Antimicrobial Resistance in Urosepsis: Outcomes from the GPIU Study
Tandoğdu Z1, Bartoletti R2, Cai T3, Çek M4, Grabe M5, Kulchavenya E6,
Koves B7, Menon V8, Naber K9, Perepanova T10, Tenke P7,
Wullt B11, Johansen TE12, Wagenlehner F13 Pierwotnym celem badania omawianego w przedstawianym artykule było ustalenie zależności pomiędzy nasileniem klinicznym urosepsy a rodzajem identyfikowanych bakterii wraz z oceną ich oporności na antybiotyki oraz celowości badań nad epidemiologią bakterii i ich wrażliwością na antybiotyki w infekcjach dróg moczowych związanych z opieką szpitalną (Health-Care-Associated Urinary Tract Infections - HAUTI) jako reprezentatywnych dla urosepsy. Drugim celem badania była identyfikacja rodzaju bakterii wywołujących urosepsę wraz z analizą ich oporności na antybiotyki. Retrospektywne badanie przeprowadzono w 70 krajach w latach 2003-2013. Porównano grupę 408 pacjentów z klinicznymi objawami urosepsy z grupą 1606 pacjentów z HAUTI. Grupę kontrolną stanowiło 27 542 pacjentów hospitalizowanych w oddziałach urologicznych. Przeanalizowano bakterie i ich wrażliwość na antybiotyki w grupie chorych z infekcją dróg moczowych związanych z opieką szpitalną i w grupie pacjentów z rozpoznaną urosepsą, oceniając także nasilenie objawów klinicznych. Do analizy został użyty model statystyczny zawierający dane demograficzne (rok badania, lokalizacja geograficzna, warunki szpitalne). Wykazano, że w trakcie hospitalizacji na oddziałach urologicznych odsetki potwierdzonych mikrobiologicznie HAUTI i urosepsy wynosiły odpowiednio 5,8% i 1,5%. Najczęściej identyfikowanymi bakteriami w urosepsie były E. coli (43%), Enterococcus spp. (11%), Pseudomonas aeruginosa (10%) i Klebsiella spp. (10%). Oporność bakterii w urosepsie na powszechnie stosowane antybiotyki była wysoka, wynosiła od 8% (Imipenem) do 62% (Aminopenicilina/inhibitor β-laktamazy). Odsetek oporności wielolekowej wyniósł w grupie Enterobacteriaceae i Pseudomonas aeruginosa odpowiednio 45% i 21%. Oporność w urosepsie była znamiennie wyższa niż grupie HAUTI (p <0,05). Autorzy doszli do wniosku, że bakterie identyfikowane w infekcjach dróg moczowych związanych z opieką szpitalną nie są reprezentatywne dla bakterii wywołujących urosepsę i nie można na tej podstawie zdecydować o leczeniu empirycznym. Oporność bakterii na antybiotyki w urosepsie jest wysoka i powinny zostać powzięte środki ostrożności, aby uniknąć jej dalszego wzrostu. Przedstawione w tej pracy wyniki badań dostarczają danych do opracowania wytycznych dotyczących adekwatnej terapii empirycznej u pacjentów hospitalizowanych w oddziałach urologicznych. Informacje epidemiologiczne o regionalnej i lokalnej oporności bakteryjnej i ostrożne używanie antybiotyków mogą optymalizować terapię antybiotykową w oddziałach urologicznych. Oprac.: lek. Maciej Kmita |