Przegląd Urologiczny 2015/5 (93) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2015/5 (93) > Nowe spojrzenie na ostre zapalenie najądrzy:...

Nowe spojrzenie na ostre zapalenie najądrzy: wpływ diagnostyki molekularnej na etiologię oraz obecne zalecenia lecznicze

Acute Epididymitis Revisited: Impact of Molecular Diagnostics on Etiology and Contemporary Guideline Recommendations

Pilatz A1, Hossain H2, Kaiser R3, Mankertz A4, Schuttler CG5, Domann E2,
Schuppe H-C1, Chakraborty T2, Weidner W1, Wagenlehner F1

1Department of Urology, Pediatric Urology and Andrology, Justus Liebig
University Giessen, Giessen, Germany
2Institute for Medical Microbiology, Justus Liebig University Giessen, Giessen, Germany
3Institute of Virology, University of Cologne, Cologne, Germany
4National Reference Center Measles, Mumps, Rubella, Robert Koch Institute, Berlin, Germany
5Institute for Medical Virology, Justus Liebig University Giessen, Giessen, Germany


Ostre zapalenie najądrza jest częstą chorobą zakaźną o nieznanej etiologii w około 30% przypadków. Obecnie obowiązujące wytyczne leczenia opierają się na badaniach publikowanych ponad 15 lat temu. Celem prezentowanej pracy była weryfikacja wytycznych leczenia ostrego zapalenia najądrzy w praktyce klinicznej, gdyż w ciągu ostatnich lat zarówno rodzaj, jak i antybiotykowrażliwość patogenów mogły się zmienić.

W latach 2007-2013 do badania zakwalifikowano prospektywnie 237 chorych z objawami ostrego zapalenia najądrzy, których podzielono na dwie grupy. W pierwszej grupie byli chorzy bez wcześniejszego leczenia przeciwdrobnoustrojowego, a w drugiej chorzy wcześniej przyjmujący antybiotyki. W obu grupach przeprowadzono badania mające na celu ustalenie etiologii zakażenia - posiew moczu, badania w celu wykrycia chorób przenoszonych drogą płciową (STI) przy użyciu polimerazy łańcuchowej (PCR), analiza rybosomalnego 16S DNA (rDNA) oraz test PCR celem wykrycia 23 wirusów. W obu grupach chorych w trakcie hospitalizacji zastosowano dożylne leczenie lewofloksacyną przez 10 dni w pojedynczej dawce 500 mg oraz ceftriaksonem w dawce 3 x 2 g, modyfikując dawkowanie leków w zależności do wydolności nerek. Antybiotykoterapię empiryczną zamieniano na celowaną przy wykryciu oporności patogenu na leczenie, utrzymujących się ponad 10 dni objawów chorobowych lub nietolerancji leków. W zależności od nasilenia dolegliwości stosowano leczenie przeciwzapalne (diklofenak 50 mg 3 x 1 tabl.). Wyniki leczenia oceniano po 3 miesiącach od rozpoczęcia terapii.

W grupie chorych wcześniej nieleczonych antybiotykiem Escherichia coli stanowiła w 88% przypadków przyczynę infekcji oraz w 44% przypadków u chorych wcześniej leczonych antybiotykiem. Zastosowanie metody detekcji za pomocą analizy 16S rDNA pozwoliło zwiększyć wykrywalność tej bakterii o 10%. STI zostało wykryte u 14% chorych i nie stwierdzono zależności tych infekcji od wieku chorych. Enterowirusy wykryto tylko u 2 osób (1%). W pierwszej grupie antybiogram wykazywał wrażliwość bakterii na fluorochinolony oraz cefalosporyny 3 generacji w około 85% dla obu antybiotyków, natomiast w drugiej grupie badanych te wartości wynosiły odpowiednio 42% i 67%. Pierwotną terapię empiryczną utrzymano u 88% chorych w grupie pierwszej przez 11 dni oraz u 77% w grupie drugiej przez 13 dni. U 6 osób z powodu powikłań usunięto zmienione zapalnie jądro i najądrze. Poziom PSA w trakcie leczenia obniżył się o około 50% w obu badanych grupach za wyjątkiem osób z grupy pierwszej, u których nie udało się zidentyfikować patogenu. Niezależnymi czynnikami ryzyka dla niepowodzenia terapeutycznego w badanej grupie (def.: antybiotykooporność, przejście w postać przewlekłą, chemikastracja) były ból jąder, cewnik w drogach moczowych oraz podwyższony poziom CRP.

Wśród ograniczeń badania autorzy wymieniają brak oceny oporności patogenów wykrytych za pomocą PCR, możliwość modyfikacji antybiotykoterapii empirycznej na podstawie posiewu oraz tylko 3-miesięczna obserwacja chorych. Kolejnym ograniczeniem w przedstawionym badaniu była identyfikacja wirusów jedynie w grupie chorych, u których nie udało się wcześniej wykryć patogenu bakteryjnego.

We wnioskach autorzy stwierdzają, że ostre zapalenie najądrzy jest infekcją głównie pochodzenia bakteryjnego, a infekcje z grupy STI nie są ograniczone ściśle do chorych w wieku poniżej 35. lat. Wykazano także, że infekcje wirusowe wydają się być zjawiskiem marginalnym. Proponowane w pracy leczenie antybakteryjne i przeciwzapalne w ostrym zapaleniu najądrzy jest obecnie przez autorów rekomendowane.


Oprac.: lek. Piotr Skrudlik



komentarze

Chiman <aly1@alychidesigns.com> poniedziałek, 4 marca 2019, godzina 0909
Hello there, My name is Aly and I would like to know if you would have any interest to have your website here at przeglad-urologiczny.pl promoted as a resource on our blog alychidesign.com ? We are in the midst of updating our broken link resources to include current and up to date resources for our readers. Our resource links are manually approved allowing us to mark a link as a do-follow link as well . If you may be interested please in being included as a resource on our blog, please let me know. Thanks, Aly