Zalecenia postępowania w onkologii

Nowotwory złośliwe wciąż stanowią wielkie wyzwanie, mimo stałego rozwoju onkologii, dokonującego się dzięki postępom podstawowych nauk medycznych i różnych dyscyplin klinicznych, w których rozpoznawanie i leczenie chorych na nowotwory jest ważnym obszarem działania. Wprowadzanie nowoczesnych metod diagnostycznych i leczniczych do praktyki klinicznej przyczynia się z jednej strony do poprawy wyników leczenia nowotworów, z drugiej zaś powoduje zwiększenie jego kosztów. Dostępność nowych metod oraz wspomniane uwarunkowania ekonomiczne nakazują tworzenie zaleceń dotyczących postępowania, opartych na rzetelnych dowodach naukowych. Tymi dowodami są wyniki badań klinicznych, które leżą u podstaw standaryzacji postępowania diagnostyczno-terapeutycznego.

Z inicjatywy Polskiej Unii Onkologii powstało kompleksowe opracowanie pt. „Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w nowotworach u dorosłych”. Idea przygotowania zbioru zaleceń postępowania jest związana ze stałym rozwojem rozpoznawania i leczenia nowotworów złośliwych. Korzystanie z tych zaleceń stwarza realną szansę uzyskania poprawy wyników leczenia chorych na nowotwory złośliwe. Warunkiem jest wykorzystywanie nowych metod we właściwy sposób, to znaczy stosowanie ich w uzasadnionych sytuacjach klinicznych przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa i opłacalności. Jest to szczególnie istotne w odniesieniu do leczenia farmakologicznego. Zalecenia zostały przygotowane również ze względu na brak w Polsce kompleksowego pakietu wytycznych postępowania u chorych na nowotwory. Ujednolicenie postępowania prowadzi do zwiększenia liczby chorych trwale wyleczonych lub wydłużenia przeżycia. Istnienie standardów postępowania jest istotne ze względu na konieczność określenia zakresu zalecanych procedur diagnostyczno-terapeutycznych i możliwie precyzyjną ich wycenę, co jest istotne w obecnych warunkach finansowania ochrony zdrowia.

Nowotwory układu moczowo-płciowego stanowią bardzo ważny obszar zarówno w onkologii, jak i w urologii. Ogółem na nowotwory układu moczowo-płciowego zapada rocznie w Polsce ponad 11 000 osób. Nowotwory te wymagają ścisłej współpracy specjalistów różnych dziedzin - radiodiagnostów, patomorfologów, urologów, chirurgów, radioterapeutów, chemioterapeutów. Współpraca specjalistów zapewnia wysoki poziom wyleczeń chorych na nowotwory jądra oraz coraz lepsze wyniki skojarzonego leczenia raka pęcherza moczowego i raka gruczołu krokowego. Wciąż jednak wyniki leczenia nowotworów układu moczowo-płciowego w Polsce nie są zadowalające. Na przykład poprawa wskaźników wyleczeń zarodkowych nowotworów jądra jest w Polsce stosunkowo niewielka. Według danych Europejskiego Instytutu Onkologii z Mediolanu, w okresie od 1960 do 1969 roku w krajach Europy Zachodniej zanotowano zmniejszenie umieralności na te nowotwory do 55-70% w zależności od kraju. Spadek umieralności na nowotwory jądra w Polsce w tym samym okresie był dwukrotnie mniejszy i wynosił około 25%. Świadczy to o potrzebie jeszcze lepszej współpracy w zakresie leczenia skojarzonego tej grupy nowotworów złośliwych w Polsce.

Rozdział poświęcony nowotworom układu moczowo-płciowego stanowi istotną część całego opracowania pt. „Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w nowotworach u dorosłych”. Został on przygotowany zarówno przez przedstawicieli środowiska urologicznego, jak i onkologicznego. Redaktorami rozdziału są prof. dr hab. med. Andrzej Borówka i dr med. Piotr Siedlecki. W skład zespołu autorskiego weszli przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Onkologicznego i Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej. Przedstawione zalecenia są wynikiem uzgodnień reprezentantów obu wymienionych towarzystw naukowych. Wszystkim osobom, które uczestniczyły w przygotowaniu rozdziału, składam serdeczne podziękowania.

Jako redaktor opracowania, a także współautor rozdziału na temat nowotworów układu moczowo-płciowego zachęcam Państwa do lektury książki „Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w nowotworach u dorosłych”.
Mam nadzieję, że opracowanie będzie służyć zarówno lekarzom, jak i chorym na nowotwory złośliwe.