Przegląd Urologiczny 2014/1 (83) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2014/1 (83) > Dziesięcioletnia obserwacja funkcji seksualnej...

Dziesięcioletnia obserwacja funkcji seksualnej u mężczyzn po prostatektomii radykalnej - badanie prospektywne

Zaburzenia wzwodu oraz zaburzenia funkcji seksualnej u mężczyzn po prostatektomii radykalnej (radical prostatectomy - RP), wynikające z uszkodzenia nerwów biegnących wzdłuż stercza, stanowią istotne powikłanie z punktu widzenia jakości życia chorych po tym zabiegu. W 1983 roku Walsh i wsp. opisali technikę operacyjną prostatektomii radykalnej z dostępu załonowego oszczędzającą pęczki naczyniowo-nerwowe. Niniejsze opracowanie dotyczy jednej z najdłuższych obserwacji funkcji seksualnych u mężczyzn po zabiegu RP spośród dotychczas opublikowanych doniesień. W badaniu wzięło udział 1836 mężczyzn obserwowanych w latach 2000-2012, 97% spośród nich było operowanych przez jednego chirurga. Ocena funkcji seksualnych oraz zdolności do erekcji była oceniana za pomocą kwestionariusza University of California Los Angeles Prostate Cancer Index (UCLA-PCI), w publikacji analizowano fragment poświęcony ocenie funkcji seksualnych (UCLA-PCI SF) oraz odpowiedzi na pytanie o erekcję (UCLA-PCI EF). Kwestionariusz był wypełniany przed zabiegiem, a następnie w 3., 6., 12., 24., 96. i 120. miesiącu po RP. Średnia wieku chorych w chwili wykonywania RP wyniosła 59,2 lat, średni wynik UCLA-PCI SF - 70,2, UCLA-PCI EF - 72,3 (zakres skali: 1-90; im wyższy wynik, tym lepsza ocena funkcji seksualnych).Analiza statystyczna wyników po RP wykazała statystycznie znamienny spadek wartości w obu skalach do 3 miesiąca po RP. W przypadku skali UCLA-PCI SF odnotowano statystycznie znamienny wzrost wartości u obserwowanych mężczyzn w okresie od 3 miesięcy do 2 lat po RP, w późniejszym okresie wykazano nieznaczny spadek wartości skali w okresie od 8 do 10 lat po RP. W przypadku skali UCLA-PCI EF wyniki wyglądały podobnie, z tą różnicą, że wzrost wartości po 3. miesiącu od RP utrzymywał się aż do 8. roku po RP. Analiza uwzględniająca wiek chorych wykazuje znamiennie wyższy wynik w obu skalach u mężczyzn operowanych przed 60. rokiem życia. Analogicznie mężczyźni, którzy przed RP mieli wyższy wynik w obu skalach (≥75), wykazywali się też znamiennie lepszą poprawą wyników w kolejnych miesiącach obserwacji w porównaniu do pozostałych chorych. Jak już wspomniano, różnice między 2. a 8. rokiem obserwacji są niewielkie, zwłaszcza w odniesieniu do skali UCLA- -PCI SF, niemniej przy uwzględnieniu młodego wieku chorych (<60) oraz wartości wyjściowej UCLA-PCI SF ≥75 okazuje się, że u tych chorych, mimo odległej obserwacji od czasu RP (>2 lat), w dalszym ciągu można spodziewać się poprawy funkcji seksualnych. Przedstawione wyniki są w dużym stopniu zgodne z badaniem Prostate Cancer Outcomes Study (PCOS) - jedynym obecnie dostępnym badaniem, które ma porównywalny okres obserwacji. Dostępne obecnie sposoby leczenia w raku stercza dopuszczają aktywny nadzór (active surveillance - AS), leczenie napromienianiem (radiation therapy - RT) oraz RP. Zarówno AS, jak i RT w ocenie jakości życia w długich okresach obserwacji cechują się stopniowym pogorszeniem funkcji seksualnych. W przypadku AS jest to związane prawdopodobnie z często wykonywanymi kontrolnymi biopsjami gruczołu krokowego, natomiast w przypadku RT z opóźnionym efektem działania tej metody terapeutycznej. Powyższe obserwacje stanowią istotne źródło informacji w momencie podejmowania decyzji o metodzie terapeutycznej u chorych z rakiem stercza, zwłaszcza w aspekcie oceny jakości życia w odległym czasie po leczeniu.



Oprac.: lek. Michał Swolkień
Oddział Urologii
Szpital Specjalistyczny im. L. Rydygiera w Krakowie