Przegląd Urologiczny 2011/6 (70) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2011/6 (70) > Ekspresja O-GlcNAc transferazy i...

Ekspresja O-GlcNAc transferazy i β-N-acetylo-D-glukozaminidazy w nowotworach gruczołu krokowego

Pierwsza nagroda na CEM 2011 w Timisoarze

W populacji amerykańskiej rak gruczołu krokowego (PCa) jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym i drugą, co do częstości, przyczyną zgonów z powodów nowotworowych u mężczyzn [1]. Specyficzny antygen sterczowy (PSA) jest szeroko stosowanym markerem w diagnostyce PCa. Mimo że w większości jest produkowany przez komórki stercza, jest narządowo swoisty - jego podwyższone stężenie w surowicy krwi obserwujemy również w innych niż PCa chorobach gruczołu krokowego, takich jak łagodny rozrost stercza (BPH) czy zapalenie stercza. Stężenie PSA całkowitego w surowicy krwi nie pozwala również na różnicowanie pomiędzy agresywnymi nowotworami gruczołu krokowego a rakami stercza o małym znaczeniu klinicznym, a także nie koreluje w sposób dostatecznie dokładny z rozmiarem guza, jego miejscowym stopniem zaawansowania lub potencjałem do tworzenia przerzutów odległych. Istnieje potrzeba identyfikacji nowych markerów, które skutecznie pomogą rozstrzygnąć powyższe kwestie oraz będą przydatne w codziennej praktyce klinicznej, poprawiając wyniki odległe leczenia radykalnego i/lub zmniejszając liczbę pacjentów niepotrzebnie poddanych takiemu leczeniu.

Powszechną modyfikacją białek komórkowych jest glikozylacja polegająca na przyłączeniu pojedynczych reszt β-Nacetylo-D-glukozaminy (O-GlcNAc) do reszt seryny lub treoniny wchodzących w skład polipeptydów (O-GlcNAcylacja) wiązaniem O-glikozydowym. Modyfikacji tej dokonuje enzym O-GlcNAc transferaza (OGT) [2-4]. Enzymem usuwającym reszty O-GlcNAc z białek jądrowych i cytoplazmatycznych jest β-Nacetylo-D-glukozaminidaza (OGA). Sekwencja sklonowanej β-Nacetylo-D-glukozaminidazy po raz pierwszy została zidentyfikowana jako sekwencja odpowiadająca antygenowi 5, ulegającemu ekspresji w komórkach oponiaka (meningioma expressed antigen 5 - MGEA5), powodującemu u pacjentów odpowiedź immunologiczną. Największą ekspresją tego enzymu charakteryzują się mózgowie, łożysko i trzustka, a także gruczoł sutkowy i pęcherz moczowy [5, 6].
Białka zawierające reszty O-GlcNAc wykryto u wszystkich badanych do tej pory wyższych Eukariota oraz u wirusów. O-glikozylowane białka wewnątrzkomórkowe są bardzo różne, zarówno pod względem strukturalnym, jak i funkcjonalnym. Obecnie zidentyfikowano około 200 białek komórkowych, w przypadku których potwierdzono występowanie reszt O-GlcNAc [2]. Można wśród nich wyróżnić białka cytoszkieletu, jądrowych kompleksów porowych, chromatyny, polimerazę RNA, protoonkogeny, supresory nowotworów, czynniki transkrypcyjne, jądrowe receptory hormonów, fosfatazy, kinazy, enzymy zaangażowane w procesy metaboliczne [7].

Celem podjętych badań była ocena ekspresji O-GlcNAc transferazy (OGT) i β-Nacetylo-D-glukozaminidazy (MGEA5, OGA), na poziomie mRNA metodą real-time PCR oraz korelacja uzyskanych wyników z cechami kliniczno-patologicznymi.

Materiał

Materiał użyty do badań pochodził z II Kliniki Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi i został uzyskany na drodze przezodbytniczej, wielokrotnej, rdzeniowej biopsji stercza nadzorowanej USG endorektalnym, po uzyskaniu świadomej zgody pacjentów poddanych biopsji. Materiał do badań bezpośrednio po pobraniu został zamrożony i przechowywany w temperaturze -80°C do chwili przeprowadzenia oznaczeń. Uzyskane wyniki histopatologiczne w badanej grupie 155 pacjentów były następujące: 33 pacjentów - stercz prawidłowy, 40 pacjentów - BPH, 9 pacjentów - nowotworowy rozrost śródnabłonkowy stercza (PIN) oraz 73 pacjentów - rak stercza (PCa). Przypadki PCa sklasyfikowano według stopnia zaawansowania klinicznego (cecha cT) oraz pod względem zróżnicowania histologicznego. W 24 przypadkach były w stopniu cT1, w 26 przypadkach w stopniu cT2, w 5 przypadkach w stopniu cT3 i w 18 przypadkach w stopniu cT4. W 45 przypadkach sumaryczny stopień złośliwości w skali Gleasona (suma Gleasona) wynosił ≤7 i w 28 przypadkach >7. Średnia wieku pacjentów wynosiła 62 lata, a przedział wiekowy 41-83.

Metoda

Oceny ekspresji O-GlcNAc transferazy (OGT) i β-Nacetylo-D-glukozaminidazy (MGEA5, OGA), na poziomie mRNA dokonano metodą real-time PCR.

Izolowanie RNA i synteza cDNA
Całkowite RNA izolowano przy użyciu odczynnika TRI Reagent (Sigma-Aldrich Corp, St. Louis, MO, USA) zgodnie z zaleceniami producenta. Czystość otrzymanych preparatów RNA określano metodą spektrofotometryczną poprzez pomiar absorbancji przy długości fali 260 nm i 280 nm. Przyjętym kryterium czystości DNA była wartość A260/A280 mieszcząca się w granicach 1,8-2,0. Reakcję odwrotnej transkrypcji przeprowadzano przy użyciu zestawu PCR Kit ver. 3.0 (Takara Bio Inc., Japonia) zgodnie z zaleceniami producenta. cDNA przechowywano w temperaturze -20°C.

Fotografia 1
Wykres 1A i 1B. Ekspresja OGT (1A) i MGEA5 (1B) na poziomie mRNA w nowotworach stercza oraz w tkance prawidłowej tego narządu. BPH - łagodny r ozrost stercza, PIN - nowotworowy rozrost śródnabłonkowy stercza, PCa - rak stercza
Fotografia 2
Wykres 2. Ekspresja OGT na poziomie mRNA w raku stercza (PCa) w poszczególnych stopniach klinicznego miejscowego zaawansowania nowotworu (cT)

Analiza ilościowa produktu amplifikacji w czasie rzeczywistym - reakcja real-time PCR

Otrzymany RNA stanowił matrycę w reakcji real-timei PCR dla oznaczenia liczby kopii mRNA dla genów OGT i MGEA5. Użyta mieszanina reakcyjna zawierała: 0,5 μl cDNA, 5 μl TaqMan® Universal PCR MasterMix, 0,5 μl 20x TaqMan® Gene Expression Assays i 4 μl H2O. Reakcję real-time PCR prowadzono w urządzeniu Mastercycler ®ep realplex (Eppendorf). Profil termiczny reakcji obejmował denaturację wstępną w temperaturze 95°C przez 10 minut, a następnie 40a cykli obejmujących inkubację przez 15 sekund w temperaturze 95°C oraz 1 minutę w temperaturze 60°C.

Tabela 1
Ekspresja genów OGT i MGEA5 w preparatach raka stercza, w odniesieniu do wybranych cech kliniczno-patologicznych

Początkowa ilość matrycy wyznaczana była na podstawie parametru Ct (teoretyczny numer cyklu, przy którym wartość fluorescencji jest wyższa niż przyjęta arbitralnie wartość graniczna). Wszystkie badane próbki, w których stwierdzono ekspresję genu, wykazały wartość fluorescencji wyższą niż graniczna przy liczbie cykli mniejszej niż 30. Pomiar wartości Ct wykonano w dwóch powtórzeniach, jako gen referencyjny wykorzystano dehydrogenazę aldehydu-3-fosfoglicerynowego (glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase - GAPDH) - enzym metabolizmu podstawowego występujący w każdej żywej komórce organizmu. Do badań zastosowano następujące sondy TaqMan® Gene Expression Assays (Applied Biosystems, USA): OGT - Hs00269228, MGEA5 - Hs00201970, GAPDH - Hs00266705_g1.

Analiza statystyczna

Analizy statystycznej wyników dokonano przy użyciu programu komputerowego STATISTICA wersja 9.0 (StatSoft, Poland). Do oceny rozkładów wykorzystano test Kolmogorova-Smirnova i po stwierdzeniu rozkładów odmiennych od normalnych do dalszych obliczeń stosowano testy nieparametryczne: U Manna-Whitneya i Kruskala- -Wallisa. Za statystycznie istotną przyjęto wartość p <0,05.

Wyniki

Oceniono ekspresję O-GlcNAc transferazy (OGT) i b-N-acetylo- -D-glukozaminidazy (MGEA5, OGA), na poziomie mRNA metodą real-time PCR w 40 preparatach BPH, 9 preparatach PIN, 73 preparatach PCa oraz w 33 preparatach stercza prawidłowego.

Ekspresję OGT stwierdzono w 23 preparatach stercza prawidłowego (78,8%), 32 preparatach BPH (80,0%), 8 preparatach PIN (88,9%) i 66 preparatach PCa (90,4%). Ponadto uzyskane wyniki wskazują na wyższą ekspresję genu OGT w PCa w porównaniu ze zmianami łagodnymi gruczołu krokowego oraz z materiałem prawidłowym (wykres 1A). Średnia ekspresja genu OGT w preparatach PCa była 3,77; 3,05 i 2,19 razy wyższa niż, odpowiednio, w materiale prawidłowym, BPH i PIN. Znamienny statystycznie był wzrost ekspresji genu OGT wraz ze wzrostem stopnia zaawansowania miejscowego PCa (wykres 2), a także znamienny statystycznie wzrost ekspresji genu OGT wraz ze wzrostem stopnia złośliwości nowotworu. W grupie raków z sumarycznym stopniem w skali Gleasona >7, ekspresja genu OGT była wyższa niż w grupie z sumarycznym stopniem w skali Gleasona ≤7 (p <0,01) (wykres 3).

Fotografia 3
Wykres 3. Ekspresja OGT na poziomie mRNA w raku stercza (PCa) w poszczególnych stopniach zróżnicowania histologicznego wg Gleasona
Fotografia 4
 

Nie wykazano znamiennych statystycznie różnic w ekspresji genu MGEA5 między tkanką prawidłową, BPH, PIN i PCa (wykres 1B). Natomiast ekspresja MGEA5 okazała się być wyższa w rakach sklasyfikowanych jako cT4, w porównaniu do stadium cT1 (p <0,05), a także w grupie raków scharakteryzowanych jako sumaryczny stopień w skali Gleasona >7, była wyższa niż w grupie z sumarycznym stopniem w skali Gleasona ≤7 (p <0,05). Tabela 1 przedstawia zestawienie ekspresji genów OGT i MGEA5 w preparatach PCa, w odniesieniu do wybranych cech kliniczno- -patologicznych.

Wnioski

Uzyskane przez nas wyniki pozwalają wnioskować o tym, iż postępującej transformacji nowotworowej gruczołu krokowego oraz miejscowej progresji PCa może towarzyszyć zwiększona ekspresja genów zaangażowanych w proces O-GlcNAcylacji. Ekspresja genu OGT wydaje się być szczególnie interesująca w kontekście jego zastosowania jako biomarkera w diagnostyce PCa.

dr n. med. Jacek Wilkosz
II Klinika Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

lek. med. Michał Markowski
II Klinika Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

dr hab. n. med. Marek Lipiński
II Klinika Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

dr Anna Krześlak
Katedra Cytobiochemii, Uniwersytetu Łódzkiego

mgr Ewa Forma
Katedra Cytobiochemii, Uniwersytetu Łódzkiego

dr hab. n. med. Magdalena Bryś, prof. nadzw.
Katedra Cytobiochemii, Uniwersytetu Łódzkiego

dr hab. n. med. Waldemar Różański, prof. nadzw.
II Klinika Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Piśmiennictwo

  1. Jemal A, Siegel R, Xu J, Ward EC. (2010) Cancer statistics, 2010. Cancer J Clin 60:277-300.
  2. Wells L, Hart GW (2003) O-GlcNAc turns twenty: functional implications for post-translational modification of nuclear and cytosolic proteins with a sugar. FEBS Letters 546: 154-158
  3. Slawson C, Housley MP, Hart GW (2006) O-GlcNAc cycling: How a single sugar post-translational modification is changing the way we think about signaling networks. J Cell Biochem 97: 71-83
  4. Kudlow JE (2006) Post-translational modification by O-GlcNAc: another way to change protein function. J Cell Biochem 98: 1062-1075
  5. Krześlak A, Forma E, Bernaciak M, et al. Gene expression of O-GlcNAc cycling enzymes in human breast cancers. Clin. Exp.Med 2011; DOI 10.1007/s10238-011-0138-5.
  6. Różański W, Lipiński M, Woźniak P, et al. Ocena przydatności β-N-acetylo-D-dlukozaminidazy i endogliny jako markerów molekularnych w diagnostyce nowotworów pęcherza moczowego u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Przegląd Menopauzalny 2011; 3: 197-201.
  7. Whelan SA, Hart GW (2003) Proteomic approaches to analyze the dynamic relationships between nucleocytoplasmic protein glycosylation and phosphorylation. Circ Res 93:1047-1058