Wpływ funkcji nerek na równowagę kwasowo-zasadową po ortotopowym zastąpieniu pęcherza moczowego pęcherzem jelitowym wytworzonym z jelita grubego w porównaniu z wytworzonym z jelita cienkiego

Significance of renal functionin acid-base metabolism after orthotopic bladder replacement: Colon neobladder compared with ileal neobladder

Hideaki Miyake, Shoji Hara, Hiroshi Eto, Soichi Arakawa, Sadao Kamidono, Isaohara Departments of Urology Hyogo Medical Center for Adults, Akashi and Kobe University School of Medicine, Kobe, Japan

Celem pracy było określenie wpływu funkcji nerek na równowagę kwasowo- zasadową u pacjentów po przebytym zabiegu usunięcia pęcherza moczowego z wytworzeniem pęcherza jelitowego z wykorzystaniem jelita cienkiego w porównaniu ze zbiornikiem wytworzonym z jelita grubego.

Równowaga kwasowo-zasadowa, poziom elektrolitów oraz wydolność nerek była badana u 30 pacjentów z wytworzonym pęcherzem jelitowym z jelita grubego oraz 18 pacjentów z pęcherzem z jelita cienkiego. Średni okres obserwacji wynosił 51 miesięcy. Sprawdzono również skuteczność leczenia wodorowęglanem sodu w przypadku kwasicy hiperchloremicznej.

Nie zaobserwowano istotnych różnic w żadnej z badanych zmiennych pomiędzy pęcherzem wytworzonym z jelita grubego a pęcherzem wytworzonym z jelita cienkiego, poza stężeniem potasu. Kwasica metaboliczna została potwierdzona u 8 pacjentów ze zbiornikiem wytworzonym z jelita grubego (26,7%), natomiast w przypadku zbiornika wytworzonego z jelita cienkiego kwasica wystąpiła u 7 pacjentów, co stanowi 38,9%, ale różnica nie była istotna statystycznie. W obu przypadkach stężenia kreatyniny w surowicy krwi u pacjentów z rozpoznawaną kwasicą metaboliczną były znacznie wyższe niż u osób z prawidłową równowagą kwasowo-zasadową. Ponadto z powodu wysokiej kwasicy metabolicznej trzem chorym z zastosowaniem jelita cienkiego (10%) oraz trzem z zastosowaniem jelita grubego (16,7%) podawano wodorowęglan sodowy, uzyskując normalizację parametrów równowagi kwasowo-zasadowej.

Stwierdzono, że kwasica metaboliczna łatwiej rozwija się u pacjentów z pęcherzem wytworzonym z jelita cienkiego. Ponadto wykazano korelację pomiędzy stężeniem kreatyniny w osoczu a stopniem kwasicy w obu badanych grupach. Nawet ciężką kwasicę metaboliczną relatywnie łatwo można było skorygować podając wodorowęglan sodu. Pomimo braku istotnych statystycznie różnic u chorych z podwyższonym poziomem kreatyniny bezpieczniej jest wykonać zbiornik zastępczy z jelita grubego.

Opracował: lek. med. Witold Smoleński