Immunoterapia raka gruczołowego makrofagami aktywowanymi osoczopochodnymi białkami GcMAF

Immunotherapy of Adenocarcinomas With Gc protein - derived macrophage activing factor, GcMAF

Yamamoto N, Ueda M, Hashinaka K. Socrates Institute for Therapeutic Immunology, Philadelphia, USA

Podawanie szczepionki BCG do guza nowotworowego eliminuje zarówno guz pierwotny, jak i przerzuty odległe, natomiast podanie BCG do nienowotworowej tkanki nie ma wpływu na rozwój guza. Stan zapalny po podaniu do prawidłowej tkanki BCG aktywuje makrofagi przez uwalniane lizofosfolipidy. Uwalniane w tkance raka w tym samym wypadku alkilfosfolipidy powodują powstanie alkilo-lizofosfolipidów i alkilogliceroli, które aktywują makrofagi około 400 razy mocniej niż lizofosfolipidy. Oznacza to także, że aktywowane makrofagi są wysoce aktywne wobec guza. Stan zapalny jest podstawowym procesem indukowania makrofagów. Aktywacja ta wymaga hydroksylacji osoczowych białek klasy Gc (znanych jako białko wiążące witaminę D), które wraz B- galaktozydazą z aktywowanych komórek B i Neu-1 acetylogalaktoaminazą (sialidaza) z komórek T powodują powstanie kluczowego czynnika aktywującego makrofagi (MAF). W ten sposób osoczowe białko Gc jest głównym prekursorem MAF. U chorych na nowotwór aktywność MAF pochodzących z białka Gc jest utracona lub obniżona, ponieważ komórki nowotworowe wytwarzają osoczową alfa-N-acetylogalactosaminadazę (nagalaza), która pozbawia białko Gc reszt cukrowych, uniemożliwiając powstanie MAF. Tak więc aktywność nagalazy jest proporcjonalna do masy guza i staje się doskonałym czynnikiem prognostycznym. Pozbawione reszt cukrowych osoczowe białko Gc nie może być zmienione do MAF, powodując immunosupresję. Stopniowe traktowanie oczyszczonego białka Gc B-galaktozydazą i sialidazą powoduje powstanie najaktywniejszego MAF (określanego jako GcMAF). Nie stwierdzono objawów ubocznych stosowania GcMAF u ludzi. W badaniach in vitro nad makrofagami aktywowanymi 10 pg GcMAF stwierdzono 200-krotny wzrost aktywności indeksu fagocytozy i 30-krotny wzrost aktywności produkcji wolnych rodników tlenowych (ponadtlenku) w ciągu 3 godzin. Makrofagi aktywowane GcMAF w badaniach in vivo i in vitro wytwarzają ogromną ilość receptorów, które rozpoznają nieprawidłowe struktury na powierzchni komórek nowotworowych i stają się tym samym skuteczne w walce ze zmiennością antygenową komórek nowotworowych. GcMAF intensywnie pobudza także komórki macierzyste szpiku do podziału, co generuje 40-krotny wzrost aktywności obwodowych makrofagów w 4 dni. U chorych na raki gruczołowe (przerzuty raka sutka, stercza i jelita grubego) leczonych 100 ng GcMAF/ tygodniowo, guzy te zniknęły w ciągu 16-25 tygodni. Stwierdzono brak wznowy choroby nowotworowej przez ponad 6 lat po zakończeniu leczenia GcMAF. Po podaniu dożylnym GcMAF stymuluje on komórki macierzyste szpiku, powodując 200-krotny wzrost ich liczby na obwodzie krwi w 2 dni. Cotygodniowe podawanie 100 ng GcMAF u chorego z rakiem gruczołowym niszczy guz w 11-16 tygodni.

Oprac.: dr n. med. Tomasz Drewniak