Eur Urol 52(2007): 1717-1722

Waporyzacja stercza laserem diodowym z bocznym ogniskowaniem wiązki: ocena skuteczności na podstawie rocznej obserwacji

The diode laser:a novel side-firing approach for laser vaporisation of the human prostate-immediate efficacy and 1-year follow-up

Michael Seitz (1), Ronald Sroka (2), Christian Gratzke (1), Boris Schlenker (1), Verena Steinbrecher (2), Wael Khoder (1), Derya Tilki (1), Alexander Bachmann (3), Christian Stief (1), Oliver Reich (1)1. Department of Urology, University Hospital Grosshadern, Ludwig-Maximilians-University Munich, Germany2. Laser Laboratory, University Hospital Grosshadern, Ludwig-Maximilians-University Munich, Germany3. Department of Urology, University Hospital Basel, Basel, Switzerland

W artykule przedstawiono prototyp lasera diodowego o mocy 50 W i długości fali 1470 nm firmy Biolitem AG (Jena, Niemcy),wykorzystanego w leczeniu zabiegowym chorych na zaawansowany łagodny rozrost stercza (BPH) w okresie styczeń-marzec 2006 roku. We wstępie opracowania autorzy dokonują krótkiego porównania laserów KTP i Nd:YAG w leczeniu BPH. Wskazują na istotną przewagę lasera KTP, m.in. z powodu minimalnego obszaru martwicy koagulacyjnej w waporyzowanej tkance, korzystniejszych odległych wyników leczenia mierzonych na podstawie badań urodynamicznych i oceny jakości życia, możliwości zastosowania u chorych przewlekle stosujących leki przeciwkrzepliwe.
W przypadku lasera Nd:Yag, obecnego na rynku urologicznym od około 16 lat, wykazano konieczność dłuższego pozostawienia cewnika, istotnie większy obszar martwicy koagulacyjnej, ograniczone efekty cięcia i wysoki odsetek reoperacji.

Badaniem objęto 10 chorych na BPH. Średnia objętość stercza wynosiła 47,8 mL, średni czas zabiegu 40 minut, średnia wartość wykorzystanej energii lasera 121 kJ (61-200 kJ). Światłowody (600 nm) charakteryzowały się bocznym ogniskowaniem wiązki światła laserowego. Zabieg rozpoczynano od waporyzacji gruczolaka w bezpośrednim sąsiedztwie szyi pęcherza moczowego na godzinie 6, kierując się ku szczytowi stercza. Podczas zabiegu stosowano naprzemiennie technikę bezpośredniego kontaktu włókna z tkanką lub technikę bezkontaktową. U żadnego chorego nie zaistniała konieczność przetoczenia krwi, cewnik drenujący pęcherz przezcewkowo usuwano średnio po 3 dniach, poprawa tempa maksymalnego przepływu cewkowego wynosiła z 8,9 mL/s do 15,7 mL/s, objętość moczu zalegającego po mikcji zmniejszyła się z 243 mL do 26,9 mL, objętość stercza na podstawie badania TRUS zmniejszyła się średnio o 15 mL, średnie stężenie PSA przed operacją i 6 miesięcy po operacji wynosiło odpowiednio 3,8 ng/mL i 2,64 ng/mL. U dwóch chorych zaistniała konieczność reoperacji z powodu dolegliwości przeszkodowych w wyniku obecności środkowego płata stercza.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że laser diodowy stanowi wartościową alternatywę dla KTP. Absorpcja energii lasera diodowego odbywa się nie tylko w hemoglobinie (podobnie jak w KTP), ale i w wodzie wewnątrzkomórkowej do głębokości 2-3 mm. Należy przy tym dobitnie podkreślić, że wyniki czynnościowe laseroterapii nie są korzystne w przypadku gruczołów krokowych o dużej objętości. Laser diodowy jest laserem uniwersalnym, przydatnym w leczeniu m.in. kłykcin kończystych, i charakteryzuje się niższą ceną w porównaniu z KTP.

Opr. dr med. Artur Pietrusa, FEBU (Katowice)