Przegląd Urologiczny 2008/2 (48) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2008/2 (48) > Występowanie oraz wyniki leczenia guzów nerek...

Występowanie oraz wyniki leczenia guzów nerek na terenie północnej Wielkopolski

Streszczenie rozprawy doktorskiej

Promotor: prof. dr hab. Zbigniew Kwias
Katedra i Klinika Urologii
Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Wstęp

Jednym z istotnych problemów urologicznych w ostatnich latach staje się wzrost zachorowań na raka nerki i brak zadowalających wyników leczenia zaawansowanych postaci tego nowotworu. Dotyczy to większości krajów, w tym także Polski [10, 12, 19]. Guzy nerek stanowią 2-4% wszystkich nowotworów u osób dorosłych. W Polsce w 2000 roku wykryto 3408 nowych zachorowań: 2045 wśród mężczyzn i 1363 wśród kobiet. Rak nerki w 2000 roku był przyczyną zgonu 1416 mężczyzn i 840 kobiet [2]. Jedyną skuteczną metodą leczenia nowotworów nerek jest leczenie chirurgiczne, a na wynik operacji istotny wpływ ma wczesne wykrycie guza.

Wobec powyższego postanowiono prześledzić wykrywalność oraz wyniki leczenia raka nerki w regionie pilskim, obejmującym północną Wielkopolskę. Teren badań jest obszarem rolniczo-leśnym, w którym użytki rolne zajmują 49%, a lasy 41% powierzchni. Zdecydowanie mniejsze znaczenie w regionie odgrywa przemysł. Do najbardziej rozwiniętych gałęzi należy przemysł elektromaszynowy, drzewny, spożywczy i meblowy. Badany region zamieszkuje blisko 500 tys. mieszkańców, z których ok. 56% stanowi ludność miejska.

Podstawowa opieka zdrowotna w byłym województwie pilskim sprawowana była w 8 Zespołach Opieki Zdrowotnej (ZOZ), natomiast specjalistyczne oddziały szpitalne oraz większość poradni specjalistycznych wchodziły w skład Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego (WSzZ) w Pile. Na oddziale urologicznym pracowało w analizowanym okresie 2 urologów i 4 lekarzy specjalizujących się w urologii, którzy II stopień specjalizacji uzyskali w latach 1995-1996.

Ambulatoryjna opieka urologiczna do 1992 roku była sprawowana w Wojewódzkiej Poradni Urologicznej przy WSzZ w Pile oraz w ZOZ w Pile i w ZOZ w Wyrzysku. W 1992 roku otwarto Poradnię Urologiczną w ZOZ w Trzciance, w 1994 roku w ZOZ w Wałczu, w 1995 roku w ZOZ w Czarnkowie, w 1996 roku w ZOZ w Chodzieży, a od 1998 roku działa Poradnia Urologiczna w Złotowie.

W drugiej połowie lat 80. XX wieku WSzZ w Pile wyposażono w aparat do przezpowłokowych badań ultrasonograficznych jamy brzusznej, co niewątpliwie przyczyniło się do zwiększonego wykrywania bezobjawowych postaci nowotworów nerek. Zakupiony dla pilskiego szpitala w połowie lat 90. tomograf komputerowy w jeszcze większym stopniu ułatwił i przyspieszył diagnostykę guzów nerek.

W oparciu o dane z licznych doniesień [ 3, 5, 7, 14, 16, 17, 18, 20] założono, że wykrywalność oraz wyniki leczenia nowotworów nerek są w dużym stopniu uzależnione od funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej, a w szczególności dostępu do poradni i oddziałów urologicznych. Ponadto przyjęto założenie, że na wyniki leczenia nowotworów nerek ma wpływ zaawansowanie guza w chwili rozpoznania oraz zastosowana metoda leczenia i doświadczenie leczących urologów.

Cele pracy

  • Ocena zależności między wykrywalnością guzów nerek na wybranym terenie a dostępnością do opieki zdrowotnej w mieście i na wsi.
  • Określenie czasu przeżycia chorych po nefrektomii z powodu raka nerkowokomórkowego, w zależności od miejsca zamieszkania.
  • Poszukiwanie zależności między stopniem zaawansowania raka nerki i wybranym dostępem operacyjnym a rokowaniem.
  • Określenie wpływu doświadczenia zespołu operacyjnego na czas i technikę operacji, występowanie powikłań śródoperacyjnych i pooperacyjnych oraz na długość okresu przeżycia chorych po operacji.

Materiał i metoda

Materiał badawczy stanowiła dokumentacja z lat 1990-2002 pochodząca z:

  • Rejestru Nowotworów Wielkopolskiego i w Poznaniu
  • Zachodniopomorskiego Rejestru Nowotworów Złośliwych w Szczecinie
  • Oddziału Urologicznego Szpitala Specjalistycznego w Pile

Na podstawie powyższej dokumentacji wyłoniono 676 chorych z nowotworami nerek wykrytymi na terenie byłego województwa pilskiego w latach 1990-2002.

Oceniono wykrywalność oraz zaawansowanie guzów nerek w populacji miejskiej i wiejskiej. Ponadto porównano długość przeżycia 200 chorych po nefrektomii z powodu raka nerki wykonanej w latach 1990-2001, w zależności od zastosowanego dostępu chirurgicznego przezotrzewnowego lub pozaotrzewnowego, stopnia zaawansowania i złośliwości histologicznej guza oraz miejsca zamieszkania chorych.

Wyniki

Stwierdzono, że od 1990 roku w regionie pilskim wzrasta liczba nowo wykrywanych guzów nerek. Dotyczy to szczególnie wczesnych postaci nowotworów, które mogą być rozpoznane dzięki większej dostępności do nowoczesnych metod diagnostyki obrazowej (ryc. 1). Wśród leczonych w Pile 44% nowotworów nerek było wykrytych przypadkowo. W tej grupie guzy w Io Robsona stanowiły 86,1%.

Rycina 1
Guzy nerek wg stopnia zaawansowania leczone w latach 1990-2002 w Szpitalu Specjalistycznym w Pile - liczby bezwzględne

W populacji miejskiej wykrywa się dwukrotnie częściej nowotwory nerek niż wśród mieszkańców wsi. U mieszkańców miast częściej wykrywane są guzy we wczesnym okresie choroby. Nowotwory te mają niższy stopień zaawansowania oraz mniejsze rozmiary niż w populacji wiejskiej (ryc. 2). Może to wskazywać na odmienne postawy względem choroby w obu populacjach.

Rycina 2
Zaawansowanie guzów nerek wg miejsca zamieszkania (północna Wielkopolska)

Mimo pewnych różnic w stopniu zaawansowania rozpoznawanych guzów nerek, przeżycie po nefrektomii radykalnej nie różni się istotnie w populacji miejskiej i wiejskiej (ryc. 3).

Rycina 3
Miejsce zamieszkania a długość przeżycia po nefrektomii

Porównując długość przeżycia 200 chorych operowanych z różnych dostępów chirurgicznych stwierdzono, że w przypadku guzów nowotworowych ograniczonych do narządu dostęp operacyjny nie ma większego znaczenia, a na długość przeżycia wpływa stopień złośliwości histologicznej guza (ryc. 4). Dla chorych z guzami o wyższym stopniu zaawansowania korzystniejszy jest dostęp przezotrzewnowy, stwarzający w razie konieczności możliwość poszerzenia zakresu operacji (ryc. 5).

Rycina 4
Długość przeżycia chorych z guzem nerki w I° wg Robsona
Rycina 5
Długość przeżycia chorych z guzem nerki w III° wg Robsona

Analizując wpływ doświadczenia zespołu wykonującego nefrektomię na przeżycie po operacji stwierdzono, że zachowując podstawowe zasady chirurgii onkologicznej, można uzyskać zbliżone wyniki leczenia niezależnie od stażu pracy.

Omówienie

Od wielu lat na terenie północnej Wielkopolski, podobnie jak w całej Polsce i wielu innych krajach, obserwuje się wzrost wykrywalności nowotworów nerek. Według większości autorów zjawisko to jest wynikiem upowszechnienia nieinwazyjnych metod diagnostycznych, takich jak ultrasonografia jamy brzusznej i tomografia komputerowa. W wyniku coraz częstszego korzystania z tych badań obecnie 30% do 70% nowo wykrytych guzów nerek rozpozna-wanych jest przypadkowo [1, 6, 8, 9, 13, 15]. Wśród leczonych w Pile 44% nowotworów nerek było wykrytych przypadkowo. Rosnąca wykrywalność nowotworów nerek na terenie północnej Wielkopolski, związana z większą dostępnością do lekarzy urologów oraz z możliwością korzystania z coraz nowocześniejszych metod diagnostyki obrazowej, dotyczy szczególnie mieszkańców miast, u których wykrywalność złośliwych guzów nerek jest dwu-krotnie większa niż w populacji wiejskiej, a odsetek rozpoznanych wczesnych postaci nowotworów jest większy niż u mieszkańców wsi. Poza łatwiejszym dostępem do usług medycznych może to świadczyć także o odmiennych postawach względem choroby w obu populacjach.

Zbliżona długość przeżycia chorych po nefrektomii wśród mieszkańców miast i wsi może wskazywać na dużą skuteczność leczenia chirurgicznego guzów nowotworowych nerek przed okresem uogólnienia choroby.

W związku z wykrywaniem coraz częściej wczesnych postaci nowotworów nerek dostęp operacyjny w większości przypadków nie wpływa na długość przeżycia chorych. Współczesna technika operacyjna umożliwia wczesne zaopatrzenie naczyń szypuły nerkowej i radykalne usunięcie nerki wraz z otaczającą torebką tłuszczową i powięzią Gerota zarówno z dostępu przezotrzewnowego, jak i pozaotrzewnowego [3, 4, 11, 14, 16].

Doświadczenie zespołu operacyjnego wpływa na swobodę operowania, a tym samym na skrócenie czasu operacji i częstość występowania powikłań śródoperacyjnych. Także utrata krwi podczas nefrektomii maleje w miarę doskonalenia techniki operacyjnej. Brak istotnych różnic w długości przeżycia chorych po operacjach przeprowadzanych przez ten sam zespół w okresie nauki wykonywania nefrektomii radykalnych oraz po nabyciu doświadczenia chirurgicznego wskazuje, że operacje wykonywane z zachowaniem zasad chirurgii onkologicznej dają podobne wyniki.

Wnioski

  • Na terenie byłego województwa pilskiego obserwuje się wzrost liczby wykrywanych nowotworów nerek, szczególnie we wczesnym, bezobjawowym stopniu zaawansowania. Jest to wynikiem:- polepszenia się opieki zdrowotnej w regionie,- większej dostępności nowoczesnych metod diagnostyki obrazowej.
  • Występują różnice między wykrywalnością nowotworów nerek w mieście i na wsi:- u mieszkańców miast guzy nowotworowe nerek wykrywane są dwukrotnie częściej niż u mieszkańców wsi,- u mieszkańców miast nowotwory nerek wykrywane są częściej we wczesnym stopniu zaawansowania. Wydaje się, że wymienione różnice wynikają z większej świadomości zdrowotnej mieszkańców miast oraz z łatwiejszego niż na wsi dostępu do lekarza i do badań diagnostycznych.
  • Mimo różnic w wykrywalności i zaawansowaniu nowotworów nerek w mieście i na wsi, czas przeżycia chorych po nefrektomii radykalnej z powodu raka nerki jest podobny w populacji miejskiej i wiejskiej niezależnie od stosowanego dostępu operacyjnego.
  • Odsetek 5-letniego przeżycia wszystkich analizowanych chorych jest większy po nefrektomii z dostępu lędźwiowego. Można przypuszczać, że jest to wynikiem kwalifikowania do tych operacji pacjentów z guzami o niższym stopniu zaawansowania.
  • Czynnikami wybitnie niekorzystnymi rokowniczo, skracającymi przeżycie niezależnie od zastosowanego dostępu chirurgicznego, są przerzuty w węzłach chłonnych zaotrzewnowych lub narządach odległych oraz wysoki stopień histologicznej złośliwości guza.
  • Doświadczenie zespołu operacyjnego wyraźnie skraca czas trwania operacji, zmniejsza liczbę powikłań śródoperacyjnych oraz utratę krwi podczas zabiegu, ale nie wpływa na przeżycie chorych.

dr n. med. Sławomir Brzóska
Oddział Urologiczny Szpitala Specjalistycznego w Pile

Piśmiennictwo

  • Borówka A, Szcześniak C. Zalecenia postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w raku nerki. Część I: Epidemiologia, rozpoznanie, leczenie chirurgiczne. Współcz Onkol 2004; 8; 4: 181-188.
  • Didkowska J, Wojciechowska U, Tarkowski W, Zatoński W. Nowotwory złośliwe w Polsce w 2000 roku Centrum Onkologii - Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie. Krajowy Rejestr Nowotworów; Warszawa 2003.
  • Ditonno P, Saracino GA, Macchia M, Battaglia M, Selvaggi FP. Prospective randomized trial comparing lumbotomic versus laparotomic access in the surgery of renal cell carcinoma. Br J Urol 1997; 80 (Supl. 2): 119.
  • Droller MJ. Anatomic considerations in extraperitoneal approach to radical nephrectomy. Urology 1990; 36: 118-123.
  • Dutkiewicz S, Małek W, Witeska A. Czynniki prognostyczne z przeżywalnością po nefrektomii chorych na raka nerki (doświadczenia własne dziesięcioletnie). Urol Pol 2003; 56; 4: 20-23.
  • Fisher CG. Atiologie, Pathogenese und Therapie des NierenzellKarzinoms. Radiologe 1999, 39; 5: 343-349.
  • Imamglou MA, Bakirtas H, Sagnak L, Tuygun C, Ersoy HA. Comparison of two different incisional approaches in the surgical treatment of renal cell carcinoma. Int Urol Nephrol 2002; 33; 1: 7-11.
  • Lightfoot N, Conlon M, Kreiger N. Impact of noninvasive imaging on increased incidental detection of renal cell carcinoma. Eur Urol 2000; 37: 521-527.
  • Luciani LG, Cestari R, Tallarigo C. Incidental renal cell carcinoma - age and stage and clinical implications: study of 1019 patients (1982-1997). Urology 2000; 56; 1: 58-62.
  • McLaughlin JK, Lipworth L. Epidemiologic aspects of renal cell cancer. Semin Oncol 2000; 27; 2: 115-123.
  • Mickisch GH. Zasady nefrektomii z powodu raka nerki. EBU, Eur Urol Update Series 2002; 2: 29-37.
  • Mickisch GH, Carballido J, Hellsten S, Schulze H, Mensink H. Guidelines on renal cell cancer. Eur Urol 2001; 40: 252-256.
  • Miller K. Renal cell carcinoma. Guidelines for diagnosis and treatment. Urol Int 1999; 63; 1: 6-9.
  • Ramon J, Goldwasser B, Raviv G, Jonas P, Many M. Long-term results of simple and radical nephrectomy for renal cell carcinoma. Cancer; 1991; 67: 2506-2511.
  • Russo P. Renal cell carcinoma: presentation, staging and surgical. Semin Oncol 2000; 27; 2: 160-176.
  • Sugao H, Matsuda M, Nakano E, Seguchi T, Sonoda T. Comparison of Lumbar Flank Approach and Transperitoneal Approach for Radical Nephrectomy. Urol Int 1991; 46: 43-45.
  • Toczyński T (red.) Rocznik statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej - 2002, ZWS, Warszawa 2002.
  • Tyczyński J, Wojciechowska U, Didkowska J i wsp. Atlas umieralności na nowotwory złośliwe w Polsce w latach 1991-1995. Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Warszawa 1998.
  • Wunderlich H, Schumann S, Janitzky V, Moravek P, Podhola M, Kosmehl H, Schubert J. Inzidenzzunahme beim Nierenzellkarzinom in Mitteleuropa. Entspricht die diagnostische einer echten Inzidenzzunahme? Urologe-A. 1999; 38; 3: 252-257.
  • Zatoński W, Pukkala E. Nowotwory złośliwe nerki. W: Atlas umieralności na nowotwory złośliwe w Polsce w latach 1986-1990. Centrum Onkologii im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie; Warszawa 1993.