J Urol 2006; 175:1691-1694
Ocena porównawcza adenomektomii laparoskopowej wykonywanej z dostępu przedotrzewnowego i klasycznego, operacyjnego wyłuszczenia gruczolaka stercza
Laparoscopic versus open simple prostatectomy: A comparative study
Baumert H, Ballaro A, Dugardin F and Kaisary AV
Fundation Hopital Saint Joseph, Paris, France and Royal Free Hospital, London, United Kingdom
Autorzy opracowania podjęli się porównawczej oceny dwóch
technik: adenomektomii laparoskopowej oraz standardowego
operacyj nego wyłuszczenia gruczolaka stercza. Od marca 2002
do marca 2005 roku przeprowadzono 30 kolejnych laparoskopowych
i otwar tych adenomektomii u mężczyzn z objawową przeszkodą
podpęcherzową i objętością stercza przewyższającą 80 cm3,
określoną metodą ultrasonografii przezodbytnicznej (TRUS).
Zabiegi wykonywał jeden doświadczony urolog w technice otwartej
adenomektomii i z doświadczeniem w laparoskopii, chociaż
zabiegi laparoskopowej adenomektomii ujęte w badaniu były jego
pierw szymi.
U wszystkich chorych objętych badaniem w okresie przedoperacyjnym
jak i w 3 miesiącu obserwacji dokonano oznaczenia
I-PSS oraz tempa maksymalnego przepływu cewkowego, objętości
stercza, wagi preparatu po zabiegu, czasu operacji, utraty
krwi, wskaźnika transfuzji, czasu utrzymania cewnika Foleya
po zabiegu, konieczności płukania pęcherza moczowego i czasu
hospitalizacji. Dane te porównywano z retrospektywnymi danymi
z 30 ostatnich adenomektomii otwartych przeprowadzonych
od stycznia 2001 do marca 2002.
W obu grupach cewnik Foleya był usuwany po uzyskaniu normalizacji
koloru moczu. Chorych wypisywano ze szpitala po
usunięciu cewnika. Wskazaniem do transfuzji krwi była wartość
hemoglobiny poniżej 8 mg/dl lub objawowa niedokrwistość.
Operacje laparoskopowe przeprowadzono dwiema technikami.
Pierwszych 17 zabiegów analogicznie do sposobu Millina, natomiast
pozostałe przezpęcherzowo. Wszystkie zabiegi otwarte wykonywano
wyłącznie z dostępu przezpęcherzowego.
Nie wykazano różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do wieku
chorych, BMI (ang. body mass index) i przedoperacyjnej wielkości
stercza. Średnia całkowita utrata krwi, czas płukania pęcherza,
utrzymania cewnika i czas hospitalizacji były istotnie niższe w grupie
chorych operowanych techniką laparoskopową. Sześciu chorych
po operacji laparoskopowej wymagało zastosowania drenażu płuczącego pęcherza moczowego. W grupie leczonych laparoskopowo
stwierdzono średnią poprawę punktacji IPSS z 22,4
do 5,7, a tempa przepływu cewkowego z 8,1 ml/sek. do 24,6 ml/sek.
Wynik badania histopatologicznego w obu grupach potwierdził
łagodny rozrost stercza. Spośród powikłań występujących w grupie
laparoskopowej autorzy opracowania wymieniają: krwiak
w powłokach u chorego poddanego wcześniej operacjom "brzusznym",
konieczność ustalenia powtórnego cewnika w pęcherzu moczowym
u dwóch chorych, u jednego chorego umiarkowanego
stopnia wysiłkowe nietrzymanie moczu, zwężenie szyi pęcherza
moczowego u jednego chorego, zakażenie skóry w miejscach
wkłu cia trokarów u jednego chorego oraz w jednym przypadku
masywny krwiomocz i gorączka. W grupie poddanej klasycznej
operacji gruczolaka stercza, transfuzję przeprowadzono u 5 mężczyzn,
u jednego wystąpiło nietrzymanie moczu, w jednym przypadku
zaistniała konieczność powtórnej interwencji chirurgicznej.
Nabywanie doświadczenia w technice laparoskopowej prowadzi
do stosowania minimalnie inwazyjnego dostępu w odniesieniu
do przeważającej większości zabiegów urologicznych. Wyłuszczenie
gruczolaka stercza metodą laparoskopii jest techniką skuteczną
i bezpieczną.
Oprac. dr Marcin Gałęski (PAM)
BJU Int vol. 2007; 100/nr 1(july):94-99
Okołooperacyjne powikłania po enukleacji gruczołu krokowego laserem holmowym: doświadczenia własne na podstawie pierwszych 280 przypadków
Peri-operative complications of holmium laser enucleation of the prostate: experience in the first 280 patients, and a review of literature
Hemendra N Shah, Amol P Mahajan, Sunil S Hege and Manish B. Bansai
Departament of Urology, R.G. Stone Urological Research Institute, Mumbai, Maharashtra, India
Opracowanie zawiera ocenę prospektywną powikłań występujących
u 280 chorych poddanych enukleacji gruczołu krokowego
(HoLEP).
HoLEP przeprowadzono całkowicie u 268 (95,7%) mężczyzn;
ośmiu wymagało konwersji do przezcewkowej resekcji gruczołu
krokowego (TURP), przede wszystkim w początkowej fazie wdrażania
techniki. Morcelator i laser uległy uszkodzeniu podczas
dwóch zabiegów. Transfuzji krwi wymagał jeden chory. Spośród
innych istotnych powikłań leczenia chirurgicznego BPH metodą
HoLEP autorzy wymieniają: uszkodzenie błony śluzowej pęcherza
moczowego (3,9%), przebicie torebki stercza (9,6%), uszkodzenie
ujścia moczowodu (2,1%). Przejściowe nietrzymanie moczu
wystąpiło w 10,7% przypadków. Powtórnego wprowadzenia
cewnika do pęcherza moczowego wymagało 3,9% mężczyzn.
Zakażenie układu moczowego wystąpiło u 3,2%, zapalenie najądrza
u 0,7%, zwężenie ujścia zewnętrznego cewki moczowej
u 2,5%, zwężenie cewki moczowej w części opuszkowej u 2,1%,
a zwężenie szyi pęcherza moczowego u 0,35%. U jednego chorego
(0,35%) w przebiegu pooperacyjnym rozwinął się zawał mięśnia
sercowego. Autorzy opracowania uważają, że HoLEP jest bezpieczną
i skuteczną metodą endoskopowego wyłuszczania gruczolaka
stercza u chorych z przeszkodą podpęcherzową w przebiegu
BPH. Wyniki uzyskane przez autorów artykułu wydają się
porównywalne z tymi, które zostały opublikowane wcześniej
przez inne zespoły.
Oprac. dr Paweł Olejniczak (ŚCO)
